பெண் அல்ல அது!

பாடசாலையின் காவலாளி தினமும், 8 மணிக்கு தனது கடமையை பொறுப்பெடுத்து, காலை 6 மணிக்கு தமது கடமையிலிருந்து சென்று விடுவார்.

காவலுக்குவரும் அவர் பாடசாலையை சுற்றி வந்துக் கொண்டே இருப்பது அவர் செய்யும் வேளை.

வழமைப்போல ஒரு நாள் இரவு. கடமைக்கு வந்த காவலாளி தனது இரவு உணவை சாப்பிட்டு விட்டு, தனது வேலையை ஆரம்பித்தார்.

சரியாக நேரம் 12 மணி பாடசாலையிலுள்ள படிகளுக்கு அருகில் ஒரு பெண் அமர்ந்து அழுது கொண்டிருப்பதை கண்ட காவலாளி. மனதில் யார் அந்த பெண் என்ற யோசனை.

சரி அருகில் சென்று பார்ப்போம் என நினைத்து சற்று அருகே சென்று பார்க்கும் போது. பாடசாலை ஆசிரியர்களுக்கான விடுதியிலுள்ள ஆசிரியரின் மனைவி தான் அது.

கண்டதும் காவலாளிக்கு சற்று கோபம் வந்தது. காரணம் இந்த 12 மணிக்கு தனியாக ஒரு பெண்ணை வெளியில் அனுப்பியுள்ளார் ஆசிரியர் என தான்.

ஏதாவது இருவருக்கும் பிரச்சினை ஏற்பட்டிருக்கும் என நினைத்து அந்த பெண்ணிடம் எதையும் கேட்கவில்லை காவலாளி.

உடனடியாக காவலாளி சென்றார் ஆசிரியரின் விடுதிக்கு,
விடுதியிலுள்ள ஆசிரியரை எழுப்பிய காவலாளி, சற்று கோபத்துடன்,

உங்களுக்குள் என்ன பிரச்சினை வந்தாலும், தனியாக மனைவியை இந்த 12 மணிக்கு வெளியில் அனுப்புவதா என கேள்வி எழுப்பியுள்ளார்.

அதற்கு ஆசிரியர், உனக்கென பைத்தியமா? உள்ளே வந்து பார் அவள் தூங்குகிறாள் என கூற.

காவலாளிக்கு சந்தேகம் இப்போது தானே பார்த்தது விட்டு வந்தேன் என நினைத்து,

அங்கிருந்தே படியை பாரத்த காவலாளி படியில் யாரும் இல்லை. அப்போது தான் தெரியும். கண்டது பெண் அல்ல அது! பேய்

அன்று முழு நாளும் ஆசிரியரின் விடுதியிலுள்ள அறையொன்றில் தங்கிக் கொண்டுள்ளார் குறித்த காவலாளி.

புகை படர்ந்த கைகள். நோக்கிய சிறுமி!

தாயும் மகளும் மாத்திரமே அந்த குடும்பத்தில் உள்ளனர். மகளுடைய வயது 10! இவர்களுக்கு சொந்த வீடொன்று இருக்கவில்லை.

அதனால் அவர்கள் வாடகைக்கு அமர்த்தப்படும் வீடுகளில் வாழ்ந்து வந்தனர்.

இப்படி ஒரு சந்திர்ப்பத்தில் ஒரு சிறிய வீடொன்றிற்கு வாடகைக்கு சென்றனர்.

வீட்டை கண்ட மகளுக்கு மிகுந்த சந்தோஷம், காரணம் அவளுடைய அறை மாத்திரம் வீட்டிலேயே மிக பெரிய அறை என்பதினால்!

இப்படி காலங்கள் சென்று வருடங்களும் சென்றது.

இந்த வீட்டில் ஒருவர் இறந்துள்ளதாகவும், அவரின் ஆவி இன்னமும் இந்த வீட்டில் உள்ளதாகவும் வீட்டிற்கு அருகிலுள்ள வீடுகளிலுள்ள குறித்த சிறுமியின் நண்பர்கள் கூறியுள்ளனர்.

எனினும், இந்த சிறுமி கூறியதாவது, நாங்கள் இத்தனை வருடங்களாக இருக்கின்றோம், எனினும் இதுவரை யாரும் அப்படி வீட்டிற்குள் வரவில்லை என.

தற்போது, இந்த சிறுமியின் வயது 14 ஆகும். இதுவரை வீட்டில் எந்த பிரச்சினையும் இல்லை.

குறித்த சிறுமியின் தாய், நித்திரைக்கு செல்லும் முன்னர் வீட்டிலுள்ள அனைத்து மின்குழிழிகளை அனைப்பது வழக்கம்!

இப்படி ஒரு நாள்! சிறுமி நித்திரைக்கு சென்று நித்திரை கொண்டுள்ளாள்.

காலையில் எழுந்து பார்க்கும் போது வீட்டிலுள்ள தாயின் அறையில் மின்குழிழ் எரிகின்றமையை கண்டதும் சிறுமிக்கு ஆச்சரியம்!

ஒருபோதும் இவ்வாறு அம்மா மின்குழிழை எரியவிடமாட்டரே! அனைத்து விடுவாரே! என நினைத்து கொண்டு தாயிடம் கேட்டபோது!

தான் நித்திரைக்கு சென்று, மின்குழிழை அனைத்து விட்டு கட்டலில் படுத்து, சிறிது நேரத்தின் பின்னர், எழுந்து பார்க்கும் போது யாரோ ஒருவர் தன்னை நோக்கி பார்ப்பதை போலவும், அவர் மீசை வைத்த உயர்ந்த மனிதன் எனவும் கூறியுள்ளார்.

அதனாலேயே தான் மின்குழிழை அனைக்காது இருந்ததாக சிறுமியின் தாய் தெரிவித்துள்ளார்.

இதைகேட்ட சிறுமிக்கு எவ்வித பயமும் இருக்கவில்லை, காரணம் 14 வயது சிறுமி தானே!

இப்படி நாட்கள் சென்றன. ஒரு நாள் சிறுமி நித்திரைக்குச் செல்லும் போது, கண்ணாடியை பார்ப்பது வழக்கம்! அன்றும் தன்னிடமுள்ள கண்ணாடியில் முகத்தை பார்த்து விட்டு, அந்த கண்ணாடியை தமது மேசை லாச்சியினுள் வைத்து விட்டு, நித்திரை கொண்டுள்ளாள், காலையில் எழுந்து பார்த்ததும் அந்த கண்ணாடி கீழே வீழ்ந்துள்ளது.

அதனை அந்த சிறுமி பெரிதாக நினைக்கவில்லை. தான் தான் கண்ணாடியை மறந்து விட்டு கீழே வைத்திருப்பதாக நினைத்துக் கொண்டுள்ளாள் அந்த சிறுமி.

இன்னுமொரு நாள்! நித்திரையை விட்டு காலையில் எழுந்து பார்க்கும் போது, சிறுமியின் நகை பெட்டியை யாரோ எடுத்து பார்த்துள்ளது போல் இருந்துள்ளது.

இப்படி சில சம்பவங்கள் இடம்பெற்றுள்ளது. இதனை இந்த சிறுமி தனது நண்பர்களிடமும் தாயிடமும் கூறியுள்ளார்

எனினும், நண்பர்கள் இதனை நம்பவில்லை. இவள் இரவில் தனியாக நடக்கின்றாள் போல என கூறி கேலி செய்துள்ளனர்..

ஆனால் இதனை அந்த சிறுமியின் தாய் நம்பியுள்ளார். காரணம் கண்ட அனுபவம் உண்டல்லவா!

இப்படி சில நாட்களாக நடந்த சம்பவங்களை கண்ட அந்த சிறுமியின் தாய், வீட்டை விட்டுச் செல்ல முடிவு செய்துள்ளார்.

வேறு வீடொன்றை பார்த்து விட்டு, அடுத்த நாள் புதிய வீட்டிற்கு செல்ல அனைத்து நடவடிக்கைகளும் தயாராக்கப்பட்டது. ஆகவே இன்று கடைசி இரவு!

ஆபத்தான இரவு! காரணம் கடைசி இரவல்லா! எது வேண்டுமானாலும் நடக்கலாம்!

சிறுமி நித்திரைக்குச் சென்று விட்டாள், தாயும் சென்று விட்டாள் நித்திரைக்கு!

நேரம் சென்று விட்டது, சிறுமிக்கு நித்திரை சென்று நீண்ட நேரம்!

தீடீரென சிறுமியின் கண்கள் திறந்தன. திறந்து பார்க்கும் போது வீடு முழுவதும் இருள் சூழ்ந்திருந்தது.

தமது கட்டிலுக்கு அருகில் ஒருவர் நின்று கொண்டிருக்கின்றது போல் அந்த சிறுமிக்கு உணர்வு. பார்த்தாள், ஒருவர் தன் எதிரில் நின்று கொண்டு, தன்னை பார்ப்பது போல. தீடீரென கதவுகள் திறப்பது போல் சத்தம்!

நிலத்துடன் கதவு உராய்வது போல!

சிறுமி தனது கண்களை நன்றாக திறந்து பார்த்த போது, யாரோ ஒருவர் தனது அறை கதவை இழுத்து பிடித்திருப்பது போல்.

அவ்வாறு பிடித்திருப்பவரின் கை மாத்திரமே சிறுமிக்கு தெரிகின்றது.
அந்த கை, புகை படர்ந்திருப்பது போல், முழுமையான கை இருக்கவில்லை. எப்படி இருக்கும் அந்த சிறுமிக்கு. எவ்வித அசைவும் இன்றி அப்படியே கட்டிலில் இருந்திருக்கிறாள் அந்த சிறுமி!

சிறித நேரத்தில் தன்னை அறியாமலே நித்திரை சென்று விட்டது. அதிகாலை வேளையில் மீண்டும் சிறுமி எழுந்துள்ளார், அப்போது வீட்டின் மின்குமிழ்கள் எரிக்கின்றதாம்.

மீண்டும் நித்திரைக்கு சென்றுவிட்டாள் அந்த சிறுமி!

காலையில் எழுந்து தனது தாயிடம் இந்த சம்பவம் தொடர்பான கலந்துரையாடிய குறித்த சிறுமி! அனைத்தையும் கூறியுள்ளார். அப்போதே தனக்கும் அவ்வாறான சத்தங்கள் கேட்டதாகவும், அதனாலேயே தான் மின்குமிழ்களை எரிய செய்ததாகவும் தெரிவித்துள்ளார் தாய்.

அன்றே அந்த வீட்டை விட்டு சென்றுவிட்டனர் தாயும் மகளும்!

உயிருடன் வந்த நாய்!

ஒரு பெண்! அவள் வீட்டில் தனது செல்லப்பிராணியாக நாய் ஒன்றை வளர்த்து வந்துள்ளாள்!

இப்படி சில காலங்கள் சென்றன. ஒரு நாள் அந்த நாய் தீடீரென இறந்துள்ளது.அதற்கான காரணம் கூட தெரியவில்லை.

அந்த நாயை வளர்த்த அந்த பெண்ணுக்கு கவலை தான்!

இந்த கவலையிலேயே சில நாட்கள் சென்றன....

ஒரு நாள் குறித்த பெண் வீதியில் சென்றுக் கொண்டிருந்த வேளையில் விபத்துக்குள்ளாகியுள்ளார்.

விபத்துக்குள்ளாகிய அந்த பெண்ணின் தலையில் காயம் ஏற்பட்டுள்ளதுடன், கழுத்திலும் காயம் ஏற்பட்டுள்ளது.

வைத்தியசாலையில் அனுமதிக்கப்பட்ட அந்த பெண் சில நாட்களுக்கு பின்னர் மீண்டும் வீடு திரும்பியுள்ளாள்.

வீடு திரும்பிய பெண் வீட்டிலுள்ள பூனையுடன் கட்டிலில் நித்திரையில் இருக்கின்றபோது.

அருகில் உயிரிழந்த அவளுடைய செல்லப்பிராணியான நாய்!

என்ன ஆச்சிரியம்! அந்த நாய் அவளுடைய அருகில் வந்து, அவளுடைய கழுத்திலுள்ள காயத்தை நாக்கால் தடவியுள்ளது.

சிறிது நேரம் அந்த பெண்ணின் அருகேயே நின்ற அந்த நாய், அப்படியே மறைந்து விட்டதாம்!

பெண்ணின் அருகிலிருந்த பூனையும் ஆச்சிரயமாய் பார்த்துக் கொண்டிருந்திருக்கின்றது.

அவளுக்கோ ஆச்சரியம்! இன்னமும் அந்த நாயின் ஞாபகத்திலேயே இருக்கின்றாளாம் அந்த பெண்!

தலையில்லா நண்பன்!

காலை 4.30 நிறுவனத்தில் யாரும் இல்லை! தனது காலை நேர வேலைக்காக சதுரங்க என்றவர் மாத்திரம் நிறுவனத்திற்கு வர!

அனைத்து மின்குமிழ்களும் அனைத்து, வெளிச்சமே இல்லை!

ஆனால் நிறுவனத்திலுள்ள தொலைகாட்சி மாத்திரம் வேலை செய்து கொண்டிருக்கின்றதாம்!

அவர் தொலைக்காட்சியின் அருகில் வந்து பார்த்த போது! தொலைக்காட்சிக்கு முன்னாள் உள்ள கணனியில் ஒருவர் அமர்ந்திருப்பதை கண்டுள்ளார் சதுரங்க!

தன்னுடன் காலையில் வேலைக்கு வரும் நண்பன் என்று நினைத்து கொண்டு, அருகில் சென்றபோது!

என்ன ஆச்சரியம்!

அமர்ந்திருப்பவரின் தலையை காணவில்லையாம்! ஒரு நிமிடம் ஆடிப் போய்விட்டாராம் அவர்..

பின்னர் அருகில் சென்று கதிரையை திருப்பி பார்த்திருக்கிறார்! அப்போது கதிரையில் யாரும் இருந்திருக்கவில்லை!

பின்னர் சில நிமிடங்கள் கழித்தே உரிய நபர் வேலைக்கு வந்ததாக சதுரங்க எனக்கு கூறினார்.

தான் கண்டது நினைவாக இருக்கலாமென நினைத்துக் கொண்டிருந்து அவர், தற்போதே அது நினைவல்ல நிஜம் என்று உணர்ந்திருக்கிறார்.

ஒரு விதமான மனம்!

ஒரு அழகான சிறிய குடும்பம்! தந்தை, தாய், மகன் மற்றும் மகள் ஆகியோரை கொண்ட சிறிய இந்த குடும்பம் வாழ்ந்து வந்தது.

இவர்களின் வீட்டிற்கு அருகில் ஒரு தனி வீடு, அங்கு வயோதிபர் ஒருவர் வாழ்ந்து வந்துள்ளார்!

அவர் கூடுதலான நேரம், இந்த குடும்பத்தினருடன் தான் இருப்பார்!

வீட்டு தலைவர் வேலைக்குச் சென்று விடுவார், பிள்ளைகள் பாடசாலைக்கு சென்று விட்டால் வீட்டில் தலைவி மாத்திரமே!

அப்போது தனிமைக்கு அந்த வயோதிபர் அந்த வீட்டில் வந்து பேசிக் கொண்டிருப்பது வழமை!

இப்படியே காலங்கள் சென்றன!

ஒரு நாள் இந்த வீட்டிலுள்ளவர்கள் தமது உறவினர்கள் வீட்டிற்கு சென்றிருந்தனர்.

சென்று சிறிது காலம் அங்கு தங்கியிருந்து விட்டு வரும்போது, அந்த வயோதிபர் உயிரிழந்து விட்டதாக கேள்வியுள்ளனர்.

மிகுந்த கவலைப்பட் அவர்களின் வாழ்க்கையில் நாட்கள் கழிந்தன.

சிறிது நாட்களின் பின்னர், வீட்டில் குறித்த சில அறைகளில் மாத்திரம் ஒரு விதமான மனம் வந்து கொண்டே இருந்திருக்கிறது.

இவர்கள் இதை பொருட்படுத்த வில்லை. எதாவது பழுதடைந்திருக்கும் என நினைத்துக் கொண்டனர்.

இந்த மனம் காலங்கள் சென்றும் ஒரே இடத்தில் மாத்திரம் தொடர்ந்து இருந்து வந்துள்ளது.

என்னவாக இருக்கும் என நினைத்த போதே அவர்களுக்கு மனதில் தோன்றியது உயிரிழந்த வயோதிபரை!

அவர் தமது வீட்டிற்கு வரும்போதெல்லாம் இவ்வாறு மனம் வீசும் இடத்தில் மாத்திரமே நின்று பேசுவார் என மனதில் தோன்றியது!

ஆனால், அந்த வீட்டில் பல அறைகளுக்கு அவர் சென்றதில்லை! அவ்வாறு செல்லாத அறைகளில் எந்த வித மனமும் இல்லை என வீட்டு உரிமையாளர்கள் தெரிவிக்கின்றனர்.

அப்போதே புரிந்து கொண்டனர் அந்த வயோதிபர் இன்னும் தம்முடன் இருக்கின்றார் என்று!

இந்த மனம் இன்றும் அந்த வீட்டில் இருக்கின்றதாம்!

தற்போது அந்த வயோதிபருடன் அவர்களின் காலம் செல்கிறது!

அவளுடைய கூந்தல் சிவப்பு நிறம்!

ஒரு அழகிய பழைமை வாய்ந்த மிக பெரிய வீடு! அதில் பல வருடங்களாக யாரும் வசிக்கவில்லை! அதற்கான காரணமும் தெரியவில்லை!

எனினும், ஒரு சிறிய குடும்பம் அந்த வீட்டை விலைக்கு வாங்கி அதில் குடியேறியது!

அந்த வீட்டின் வெளி தோற்றத்தை கண்டே, இவர்கள் இந்த வீட்டை விலைக்கு வாங்கி அங்கு குடியேறினர்.

எனினும், சிறிது காலம் எந்த விதமான பிரச்சினையுமின்றி மிக அழகாக அந்த குடும்பம் அந்த வீட்டில் வாழ்ந்து வந்தது.

இப்படி நாட்கள் சென்றன!

ஒரு நாள் குடும்பத்தில் இருக்கும் அங்கத்தவர்கள் தமது உறவினர் வீட்டுக்கு சென்றுள்ளனர்.

ஆனால், பாடசாலை செல்வதற்காகவும், தனது கல்விக்காகவும் அந்த குடும்பத்தைச் சேர்ந்த 15 வயது சிறுமி தனியாக அந்த வீட்டில் தங்கிவிட்டாள்!

உறவினர் வீட்டிற்கு செல்லவில்லை!

இரவு நேரம் வந்துவிட்டது! யாரும் இல்லை என்ற கவலையோ! பயமோ! இல்லாமல். தனது வீட்டு வேலைகளை செய்து கொண்டிருந்தாள்!


சிறிது நேரத்தில் கழிவறைக்குச் சென்று வர அவள் கழிவறை செல்லும் போது, அவளுக்கு ஒரு பழக்கம்! கழிவறை செல்லும் முன் கைகளை கழுவுவது!

அன்றும் அதேபோன்று தனது கைகளை கழுவும் போது முன்னாள் உள்ள கண்ணாடியில், ஒரு உருவம் அவளுக்கு தென்பட்டது. தான் நிற்கும் இடத்திலுள்ள கதவிற்கு அருகேயே அந்த உருவம்!

அவள் பின்னாள் திரும்பி பார்த்து விட்டு அருகே சென்ற போது! என்ன ஆச்சிரியம்! அது ஒரு சிறுமி.

அந்த சிறுமி அரச பரம்பறையைச் சேர்ந்த சிறுமி போல!

அரச கால ஆடைகளை அணிந்துள்ளதுடன், அவளுடைய கூந்தல் சிவப்பு நிறமாகவும் இருந்துள்ளது.

அதை கண்ட வீட்டு சிறுமி அருகில் சென்றுள்ளாள்!

எனினும், அவள் அருகில் செல்ல செல்ல அந்த உருவமும் அப்படியே சென்று விட்டதாம்!

அப்போது தான் தெரிய வந்துள்ளது, அந்த வீட்டில் முன்னைய காலத்தில் வாழ்ந்தது. அரச குடும்பத்தினரென!

இந்த சிறுமி இன்றும் அந்த வீட்டில் வாழ்ந்து வருவதாக அந்த குடும்பத்தினர் தெரிவிக்கின்றனர்.

வாழ்க்கையில் தான் காணாத பெண்!

இரவு 11 மணி, யாரும் இல்லை! தனியாக நிறுனவத்தில் ஒருவர் மாத்திரம்!

சரி தேனீர் அருந்தி விட்டு வர நிறுவத்தின் உணவறைக்கு செல்ல தனது அறையை விட்டு வெளியே வந்தார் அவர்!

தான் வெளியேறும் கதவின் அருகில் ஒரு பெண் நிற்பதை கண்டார்!

அதுவும், தான் நிற்கும் இடத்திலிருந்து சாதாரணமாக 5 அடி தூரத்திலேயே அவள் நின்று கொண்டிருந்தாள்!

அந்த 11 மணிக்கு யார் நிறுவனத்தில்! அதுவும் கண்டு பலக்கப்படாத ஒரு பெண்! என மனதில் நினைப்பு!

அவளுடைய கண்கள் கூரிய கண்கள்! அப்படிப்பட்ட ஒரு கண்ணை அவன் வாழ்க்கையில் கண்டதில்லை!

சரி யார் என்று பார்ப்போம்! என நினைத்து கதவின் அருகில் வர முற்பட்ட போது அங்கிருந்து அந்த பெண் வெளியேறுவதை கண்ட அவர் விரைந்து அந்த இடத்திற்கு சென்று பார்த்த போது! ஒரு அதிர்ச்சி!

அதற்குள் அவளை காணவில்லை! தேடி பார்த்தும் யாரும் இல்லை!

அங்கிருந்தவர்களிடம் கேட்ட போது! அப்படி யாரையும் நாங்கள் காணவில்லை என்று கூறியுள்ளனர்.

அன்று கண்ட பெண்! வாழ்க்கையில் தான் காணாத பெண்!

ஒரு இரவு நேரம்! ரயில் தண்டவாளத்தில்!

பல வருடங்களுக்கு முன்னர், ஒரு இரவு நேரம்! ரயில் தண்டவாளத்தை பார்வையிடும் பணியில் ஈடுபட்டுள்ள உத்தியோகஸ்தர் தண்டவாளம் வழியாக நடந்து வண்ணம் தனது கடமையில் ஈடுபட்டிருந்தார்.

இப்படி சிறிது தூரம் நடந்து வந்து கொண்டிருந்த அவர், தண்டவாள பாலத்தை அண்மித்தார்.

அப்போது தூரத்திலிருந்து பார்க்கும் போது ஒருவன் தண்டவாள இரும்பை கழற்றிக் கொண்டிருப்பதை இவர் கண்டு அதிர்ச்சி அடைந்துள்ளார்.

உடனே அந்த இடத்தை அண்மிக்க, அவன் அந்த இரும்பை கழற்றிய வண்ணமே இருக்கின்றான்!

இவர் யாரது என்ற கேட்டுக் கொண்ட அருகில் சென்ற போதும் அவன் திரும்பி பாராது தண்டவாள இரும்பை கழற்றிக் கொண்டே இருக்கிறான்.

கோபம் கொண்ட உத்தியோகஸ்தர் தனது முழு பலத்தையும் பயன்படுத்தி தனது வலது கையால் அவனை தாக்கியதை அடுத்து அங்கு இரும்பை கழற்றிக் கொண்டிருந்த அவன் தீடீரென மறைந்து விட்டான்!

இவர் தனது சக்தியை பயன்படுத்தி தாக்கி வேகம் தனது வலது கை இரும்பு பாலத்திலேயே மோதியுள்ளது.

அன்று பாதிக்கப்பட்ட கை இன்று வரை செயழிலந்தே காணப்படுகிறது.

இன்று அவர் ஓய்வு பெற்ற ரயில்வே அதிகாரி என்பது குறிப்பிடத்தக்கது!

வேனை நிறுத்திய பெண்!

அன்று ஒரு நாள் நானும் கிரிஸ்த்தவ மதகுரு ஒருவரும் நண்பரொருவரை சந்தித்த விட்டு மீண்டும் வீடு திரும்பிக் கொண்டிருந்தோம்.

அது ஒரு அமைதியான வீதி ஆள் நடமாட்டமே இல்லாத வீதி. நாங்கள் செல்லும் போது யாரும் இருக்கவில்லை அந்த வீதியில்!

தேவாலயத்தில் நடைபெற்ற விடயங்களைப் பற்றி கலந்தாலோசித்துக் கொண்டே வேனில் வந்துக் கொண்டிருந்தோம்.

அப்பொழுது ஒரு பெண் கையில் குழந்தையுடன் எங்களுடைய வானில் ஏற கையை நீட்டினாள்.

மிகவும் வேகமாக பயணித்துக் கொண்டிருந்ததனால் வேனை நாங்கள் நிறுத்தவில்லை.

சிறிது தூரம் சென்றவுடன் மற்றுமொரு இடத்தில் ஒரு பெண் கைக்குழந்தையுடன் நாங்கள் பயணித்த வேனிற்கு கையை நீட்டினாள் செய்வதரியாது மதகுருவும் வேனை நிறுத்தினார்.

பாவம் என்று சொல்லி வேனின் பின் ஆசனத்தில் இருத்திக் கொண்டார் அந்த பெண்ணை!

சிறிது தூரம் சென்றதும் மதகுருவின் உடம்பு வியர்த்துக் கொட்டியது. நானும் ஆச்சரியத்துடன் என்னவென்று கேட்டேன். ஒன்றுமில்லை என்று கூறிய அவர் தயவுசெய்து பின்னால் திரும்பாதே என்றார். அவ்வாறு சொல்லிக் கொண்டே வாகனத்தை செலுத்தினார்.

வேன் கட்டுப்பாட்டை இழப்பதை என்னால் உணரக்கூடியதாக இருந்தது.

நானும் பின்னால் திரும்பாமல் வேனின் முன் கண்ணாடியில் மெதுவாகப் பார்த்தேன்...

அப்போது, பின்னால் குழந்தையுடன் அமர்ந்திருந்த அந்த பெண் குழந்தையை கடித்து உண்ணுவதை என் கண்ணால் கண்டேன்.

நான் கண்டு ஒரு சில விநாடிகளில் வேன் தீடீரென பாதையை விட்டு விலகி விபத்துக்குள்ளானது.

அவ்வளவுதான் தெரியும். அடுத்த நாள் காலை வேனில் பார்த்தால் ஒன்றுமே இல்லை. கண்ணால் கண்ட சாட்சியத்தை பொய்யென்றோ பிரம்மை என்றோ என்னால் ஒத்துக் கொள்ள முடியவில்லை.